Άρης Βελουχιώτης Επιστολή προς τους συντάκτες βιογραφίας

Ihos de putas

Κύριοι,

Ηijos de putas ήταν η κραυγή των εξαγριωμένων Ισπανών πολιτών κατά  της εφημερίδας που προσπάθησε να τους εξαπατήσει.

Το ίδιο θα είπε και ο Βελουχιώτης στο εκτελεστικό απόσπασμα, που με δόλο τον πλησίασε για να τον ‘αυτοκτονήσει’

Αυτή την κραυγή την άκουσα, τότε, πριν από 64 χρόνια και σας την μεταφέρω κι’ εγώ τώρα.

Κατ’ αρχήν, η υιοθέτηση από εσάς του όρου  ‘αυτοκτονία’, για τον θάνατο του Άρη, είναι μια απτή και αρκετή  απόδειξη, ότι είστε κατευθυνόμενοι και δεν σας καλύπτει το γεγονός, ότι δεν γνωρίζατε τα γεγονότα.

Δεν χρειάζονται ‘αναλύσεις’ και ‘ιστορικά’ ντοκουμέντα για να δειχθεί ότι, σκόπιμα παραχαράσσετε την Ιστορία.

Ο Άρης δεν ήταν  η άοπλη Σουλιώτισσα, που πέφτει από το γκρεμό και αυτοκτονεί.

Ο Άρης είχε μαζί του βαρύ οπλισμό και συντρόφους έτοιμους να πολεμήσουν και είναι ηλιθιότητα να πιστεύει κανείς, ότι θα κάνει αυτό, που δεν έχει κάνει σ’ ολόκληρη την ιστορία ΚΑΝΕΙΣ στρατιωτικός, δηλ.        να μην πουλήσει ακριβά το ‘τομάρι’ του (Βρέστε μου ΕΝΑ!!!!!)

            Φαντάζεσθε τον Λεωνίδα κυκλωμένο από το εκατομμύριο των Περσών να αυτοκτονεί!!!!!!

            Και ο Άρης, με βαρύ οπλισμό στα χέρια του, δεν είχε να κάνει με εκατομμύριο αντιπάλους, αλλά με οκτώ(8) ταλαιπωρημένους οπλίτες, που δεν πρόλαβαν καν να εκδηλώσουν οργανωμένη επίθεση.

Η ίδια κραυγή θα  ακουγόταν από τον τάφο του, αν διάβαζε αυτά που γράψατε.

Γράψατε αυτά που έγραψε ο Ζαχαριάδης για να δικαιολογήσει την επικήρυξη του και ναι μεν ο Ζαχαριάδης μπορούσε να εξαπατήσει τους πολίτες βασιζόμενος στην άγνοια του κόσμου, σήμερα όμως λίγο ή πολύ όλοι γνωρίζουν ότι:

                        Ο αφοπλισμός της Βάρκιζας ήταν μαϊμού δεν έγινε ποτέ.

                        Ο εμφύλιος έγινε χωρίς την παρουσία του Άρη και είχε στόχο τον διαμελισμό της χώρας.

                        Οι βίαιες πράξεις του Άρη, που τόσο δραματοποιημένα παρουσιάζετε δεν είναι τίποτε μπροστά στις αγριότητες που διέπραξαν οι αντάρτες, που κυκλοφορούσαν μέσα στην Αθήνα, τραγουδώντας ‘μπορντα ματσεντονια΄ πριν και μετά τον Άρη.

Κλαίτε για την έγκυο όμηρο και το τρίχρονο κοριτσάκι που τελικά δεν έπαθαν τίποτε.

Εγώ κλαίω, γι’ αυτά που έχω προσωπική εμπειρία, για τα παιδιά Φρεντζεσκάκη στο Μαρούσι που σφαχτήκαν με κονσερβοκούτια  την ίδια εποχή, όπως κλαίω για την Τσεργά, που αφού πήραν τα λύτρα (500 λίρες), την έσφαξαν και όλα από μίσος, φθόνο και απληστία.

            Προσπαθείτε να παρουσιάσετε ‘περίεργη’ την συμπεριφορά του.

Δεν θέλετε να δείτε στον Άρη, τον ηγέτη ο οποίος ήταν συνεπής με τις δικές του αρχές και όχι με των άλλων.

Ο Άρης δεν ήταν ‘κατσαπλιάς’ και ‘ληστοσυμμορίτης’ πολλώ μάλλον ξενοκίνητος.

Δεν είχε στόχο το πλιάτσικο και δεν είχε κινητήριο δύναμη το μίσος και το φθόνο, χαρακτηριστικά των περισσότερων ‘ανταρτών’ και ‘αριστερών’.

            Δεν γράφετε για το γενικότερο γεωπολιτικό και ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο στο οποίο έδρασε ο Άρης.

            Ο Άρης ήταν ένας εκκολαπτόμενος Τίτο της Ελλάδας.(Γι’ αυτό είχε την εκτίμηση των αντιπάλων του ‘ταγματασφαλιτών’ και το μίσος των ξενοκίνητων ‘συντρόφων’ του) Και αυτό τον έκανε μισητό από όλους που επιβουλεύονταν την ακεραιότητα της χώρας. (Εσείς σε ποιους, άραγε, ανήκετε?)

Γι’ αυτό του έκλεισε τα σύνορα η Αλβανία, γι αυτό οι οραματιστές του Βασιλείου της Πίνδου τον κυνήγησαν και έκαναν λάβαρο το κεφάλι του.

Και κάτι εξ ίσου σημαντικό.

Η Ιστορία δεν είναι πόρνη για να την φτιασιδώνει κανείς, αφαιρώντας τις ατέλειες και τονίζοντας υπαρκτά ή ανύπαρκτα προτερήματα, προκειμένου να γίνεται επιθυμητή και περισσότερο κερδοφόρα για τον νταβατζή της.

Ασφαλώς και δεν είμαι ο μόνος που πιστεύει, ότι ο Άρης εκτελέστηκε και ακόμα πιο ασφαλές είναι ότι, και, σεις το γνωρίζετε πολύ καλά, αλλά σκόπιμα το αποσιωπάτε.