Άρης Βελουχιώτης

Μια από τις θηριωδέστερες εικόνες της περιόδου 1940 -1950 της οποίας η ανάμνηση εξακολουθεί να με κατατρύχει μέχρι σήμερα, είναι αυτή που δημοσίευσε η εφημερίδα «Ασύρματος» με τα κεφάλια δυο ανθρώπων κυριολεκτικά σουβλισμένα και κρεμασμένα σε μία πλατεία, εκτεθειμένα σε δημόσια θεά.
Στο σπίτι μου, σπίτι της Λαϊκής Δεξιάς, τότε κάθε κομμουνιστής ήταν «κατσαπλιάς»’ «ληστοσυμμορίτης», υπήρχαν φυσικά και ελάχιστοι αριστεροί για τους οποίους δεν χρησιμοποιούσαμε αυτούς τους προσδιορισμούς.
Ένας εξ αυτών ήταν ο Βελουχιώτης. Και έτσι σαν παιδί είχα σχηματίσει μια εικόνα ήρωα γι’ αυτόν. Γι’ αυτό και η εικόνα του «Ασύρματου» με σημάδευσε για όλη μου την ζωή.

Το χειρότερο ήταν ότι είχα από πρώτο χέρι τις πληροφορίες για το ξεκίνημα της ιστορίας που κατέληξε σ’ αυτό το απαίσιο θέαμα.
Πληροφορίες παράξενες που μου άφησαν μεγάλα ερωτηματικά.

Είμαι ανιψιός του Αξιωματικού Ασημάκη Μουρελάτου στο οποίον είχε ανατεθεί η σύλληψη του Άρη Βελουχιώτη την συγκεκριμένη εποχή και πιστεύω ότι έχω από πρώτο χέρι ένα μέρος του ιστορικού αυτού δράματος. Με το θειο μου εκείνη την εποχή ζούσαμε ουσιαστικά μαζί. Και αυτός μας διηγήθηκε αμέσως μετά το θάνατο του Άρη, τι συνέβη:

Συγκεκριμένα δόθηκε εντολή στο θείο μου να κυκλώσει και να συλλάβει τον περιπλανώμενο Άρη, δίνοντας του στοιχεία για τις κινήσεις του. Ο θείος μου ακολούθησε τις κινήσεις του Άρη με βάσει τις πληροφορίες που του έδιναν ντόπιοι, μέχρι την τελική θέση όπου διεξάχθηκε το τελευταίο δράμα. Σ’ αυτή τη θέση στρατοπέδευσης του Άρη το απόσπασμα καταδίωξης φθάνει όταν είχε ήδη αρχίσει να σκοτεινιάζει. Οπότε αποφασίζεται να περιμένουν για επίθεση το ξημέρωμα.
Οι στρατιώτες του αποσπάσματος ακροβολίζονται σε κρίσιμα σημεία.
Μέχρις εδώ δεν υπάρχει τίποτε περίεργο.
Το περίεργο αρχίζει από το γεγονός ότι:
1.-Οι άνδρες που σχημάτισαν το απόσπασμα καταδίωξης του Άρη δεν ανήκαν στην δύναμη του λόχου του θείου μου, αλλά ήταν στρατιώτες από άλλους λόχους, οι οποίοι ήταν χαρακτηρισμένοι έντονα αριστεροί (κομμουνιστές?).
2-Η δύναμη του αποσπάσματος τους ήταν πολύ μικρή σε σχέση με το εγχείρημα που ανελάμβαναν.
Ο αριθμός των ανδρών που συνόδευαν τον Άρη ήταν σαφώς μεγαλύτερος του αριθμού των στρατιωτών του αποσπάσματος. (Δεν θυμάμαι με ακρίβεια τα νούμερα, αλλά το απόσπασμα του θείου αποτελούνταν από 8 ή 11 άτομα ενώ οι άνδρες του Άρη, ήσαν 30 – 40 ).
Με δεδομένο αυτό και γνωρίζοντας πολύ καλά τον θείο μου (πολύ καλός σαν άνθρωπος, αλλά η πολεμική του ικανότητα δεν μπορούσε να συγκριθεί με εκείνη του σκληροτράχηλου αντιπάλου του) το όλο εγχείρημα φαινόταν αστείο.
3.-Το κρίσιμο βράδυ το απόσπασμα στρατοπεδεύει πάνω από τη χαράδρα όπου βρισκόταν ο Άρης με εντολή να μην γίνει καμία ενέργεια κατά την διάρκεια της νύχτας.
Οι στρατιώτες ακροβολίζονται και γίνεται προσπάθεια να δημιουργηθεί η εντύπωση στο Άρη ότι ήσαν πολύ περισσότεροι. Δηλαδή δίνονται εντολές στους στρατιώτες με δυνατή φωνή εις τρόπον ώστε να γίνουν αντιληπτές από τον Άρη. Ουσιαστικά γίνεται προσπάθεια να καθηλωθεί ο Άρης.
4.-Η διάταξη των στρατιωτών, υποτίθεται, είναι τέτοια που να μην μπορεί κανείς να βγει από την χαράδρα χωρίς να γίνει αντιληπτός, αλλά και κανείς να μπορεί διεισδύσει στην χαράδρα.

Όμως κατά τα μεσάνυχτα(?) ακουστήκαν ανταλλαγές πυροβολισμών μέσα στην χαράδρα και όλα είχαν τελειώσει εκεί. Το πρωί διαπίστωσε ο θείος μου ότι ο Άρης ήταν νεκρός. Δεν μίλησε για άλλους νεκρούς από την συνοδεία του Άρη ή για συγκρούσεις με την ομάδα του Άρη..

Για μένα η όλη ιστορία, υπήρξε μυστήριο αλλά σήμερα πιστεύω ότι ανατρέχοντας στα αρχεία του ΓΕΣ και του ΚΚΕ νομίζω ότι μπορεί να ξεκαθαρισθεί αυτό το μυστήριο.
Ποιοι ήταν οι οχτώ στρατιώτες, οι εκτός λόχου του θείου μου που σχημάτισαν το απόσταμα καταδίωξης? Αυτοί γνωρίζουν τι έγινε εκείνο το βράδυ.
Γιατί δεχθήκαν (εθελοντικά) να συνοδεύσουν το θείο μου σε μια εκστρατεία εξόντωσης ενός ανθρώπου που αποτελούσε για όλους μας τους Έλληνες το πρότυπο του ήρωα ?(δεν γνώριζαν παρά ελάχιστοι τα παρασκήνια εκείνης της εποχής)

Στις διαμαρτυρίες μου για τον απάνθρωπο τρόπο παρουσίασης του κεφαλιού κρεμασμένου (εφημερίδα Ασύρματος) ο θείος μου αρνήθηκε ότι ο στρατός είχε οιαδήποτε ανάμιξη με αυτή την πράξη.
Κι’ αυτό ήταν ένα από τα ερωτηματικά που μου έμειναν. Ο θείος μου ήταν στρατιωτικός και σαν στρατιωτικός θα μπορούσε να κομπάσει για την επιτυχία του. Κι’ όμως δεν το έκανε ποτέ.

Άλλο από τα μυστήρια εκείνης της εποχής είναι ότι ο Άρης συνάντησε εχθρική στάση από τους Αλβανούς και μίσος από ντόπιους.
Σήμερα με πλήρη γνώση των ισορροπιών της εποχής και τον γεγονότων, προκύπτει μια αληθοφανής εξήγηση που συνιστάται στο γεγονός ότι ο Άρης ήταν επαναστάτης αλλά και ένθερμος πατριώτης.
Η πρώτη πολεμική ενέργεια του Άρη, προτού αρχίσει τον πόλεμο κατά των κατακτητών ήταν να ανεβεί στην Θεσσαλία (1942) για να αντιμετωπίσει την κίνηση από ορισμένους ντόπιους που αποσκοπούσαν στην δημιουργία του βασιλείου της Πίνδου. Τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει την Θεσσαλία, και δεν του τι χάρισαν.
Η γεύση που μου είχε αφήσει η όλη ιστορία είναι ότι επρόκειτο για μια αριστοτεχνικά και με δόλο σχεδιασμένη εκτέλεση με στόχο τον Άρη και την οικειοποίηση των εγγράφων που είχε μαζί του