Πυρκαγιές. 1966 Το δάσος της Αγίας Άννας Εύβοια

Πυρκαγιές. 1966 Το δάσος της Αγίας Άννας Εύβοια

1966 Καλοκαίρι Γύριζα από την Αθηνά στην εργασία μου (Μεταλλεία Λευκολίθου Βασιλικών Ευβοίας), όταν περνώντας από την περιοχή της Αγίας Άννας διαπίστωσα αναστάτωση που οφείλονταν στο γεγονός ότι μια πυρκαγιά είχε ξεκινήσει στο δάσος της Αγίας Άννας.
Κινήθηκα προς το σημείο της πυρκαγιάς.
Εκεί υπήρχαν αρκετά άτομα που παρακολουθούσαν την εξέλιξη της φωτιάς.
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να κατηγορήσω τους παριστάμενους ως εμπρηστές.
Η επόμενη ήταν να βρεθεί τρόπος να σβησθεί η πυρκαγιά που βρισκόταν στο ξεκίνημα της.
Η μορφολογία της διάδοσης της φωτιάς μου έδωσε κάποιες ελπίδες ότι αυτό θα ήταν εφικτό.
Η πορεία της φωτιάς ακολουθούσε την μισγάγγεια κατά την διεύθυνση του ανέμου. Σχημάτιζε ένα είδος τόξου με αιχμή περιορισμένου πλάτους στο μέτωπο και προς τα πίσω απλωνόταν με διαρκώς αυξανόμενο πλάτος.

Η φωτιά στο μέτωπο προχωρούσε από τις κορυφές των πεύκων, τα αναμένα κλαδιά έπεφταν την βάση και έτσι φούντωνε ολόκληρο το δέντρο.

Η μόνη πιθανότητα να σταματήσει η φωτιά, ήταν να μην αφεθούν τα κλαδιά της κορυφής να συνεχίσουν να καίγονται στην βάση του δέντρου

Δοκίμασα μόνος μια ή δυο φορές και διαπίστωσα ότι αυτό ήταν εφικτό, αλλά επικίνδυνο.
Την ίδια διαπίστωση έκαναν και οι παριστάμενοι, υποτιθέμενοι ‘εμπρηστές’, οι οποίοι μπήκαν με αυτοθυσία στη επικίνδυνη αυτή διαδικασία και τελικά η φωτιά έσβησε χωρίς ζημιές χωρίς πυροσβεστικά οχήματα και αεροπλάνα, αλλά από τη θέληση των ανθρώπων και την αγάπη τους για το Δάσος ΤΟΥΣ.
Αυτή η αγάπη και η θέληση είναι ο μόνος τρόπος να πολεμηθεί η φωτιά και να μην προλάβει να γεννηθεί

Την επόμενη χρονιά περνώντας από την Αγία Άννα συνάντησα το Δασονόμο της περιοχής που είχε γίνει φίλος
Μέσα στα αλλά που συζητήσαμε ήταν και το γεγονός ότι το Δασαρχείο της Αγίας Άννας με είχε προτείνει για βράβευση στην Ακαδημία Αθηνών ‘αλλά για πολιτικούς λόγους βράβευσαν ένα Δάσκαλο’